انتقال چنین محموله هایی از دروازه های حمل و نقل مسافری و تجاری به هر کجا که هواپیماها قادر به پرواز و فرود آمدن باشند، انجام می شود.
حمل و نقل هوایی برای اولین بار در سال ۱۹۱۱ برای حمل مرسولات پستی مورد استفاده قرار گرفته است. ویژگی های انتقال سریع السیر حمل و نقل هوایی، آن را به عنوان گزینه با ارزشی برای حمل کردن محموله های حساس نسبت به زمان، به تقریباً هر کجای دنیا، مطرح می نماید.
واردات از طریق حمل و نقل هوایی همچنین مزیت داشتن سطح بالایی از امنیت نظیر کنترل فرودگاه بر نقل و انتقالات هوایی که بطور جدی مدیریت می شود را ارائه می دهد.
مشتریان حمل و نقل هوایی بازرگانانی هستند که غالبا کالاهایی با وزن و ابعاد کم ولی ارزش بالایی حمل میکنند یا به هر نحو نیاز دارد که کالای خود بنا به شرایط زمانی در کوتاه ترین زمان ممکن در مقصد باشد.
عمده از این واردکنندگان عبارتند از:
۱. واردکنندگان موبایل، قطعات موبایل و اکسسوری های وابسته به آن
۲. واردکنندگان لپ تاپ، قطعات کامپیوتری و لوازم وابسته به آن
۳. واردکنندگان فلش مموری، هارد های اکسترنال و پاوربانک ها
۴. واردکنندگان مواد دارویی و لوازم پزشکی
۵. واردگنندگان تجهیزات پتروشیمی و instrument های صنعتی
۶. وارد کنندگان کالاهای فاسد شدنی
۷. واردکنندگان قطعات خودروهای لوکس
۸. واردگنندگان قطعات الکترونیکی
و تعداد زیادی از موارد گوناگون که از حوصله این بحث خارج است
در ترانزیت هوایی 3 عامل مهم که عبارتند از:
1.حجم کالا
2.قیمت کالا
3.زمان تحویل کالا تعیین کننده نوع آن هستند
برای انتخاب بهترین روشی که با نیاز ما همخوانی داشته باشد، بایستی از خصوصیات این روش ها مطلع بود.
1.پرواز چارتر:
پرواز چارتر تعلق گرفتن دربست همه صندلی های یک هواپیما به یک شرکت هواپیمایی است.
برای مثال اگر آژانس هواپیمایی، پرواز ایران- استانبول را برای خود بطور کامل کرایه کند به آن چارتر ایران-استانبول گفته می شود.
در این شیوه از حمل نقل عموما مسیر های کوتاه را برای رفت و آمد انتخاب می کنند.
2.پرواز سیستمی که مخصوص مسافر است:
عمده ترین تفاوت پرواز چارتر با پرواز سیستمی در قیمت بلیط، پروگرام زمانی و شرط سنی می باشد.
به این معنا که در پرواز سیستمی هزینه و پروگرام پرواز طی یک ماه مشخص است و مسافران می توانند هر گاه که خواستند آن را تغییر دهند.
در پرواز سیستمی شما می توانید زمان پرواز خود را تغییر دهید اما در چارتر این امکان وجود ندارد.
3.پرواز بازرگانی:
پرواز بازرگانی تنها مخصوص حمل بار و کالاست.
در این روش از پرواز 2 نوع نقل و انتقال بار وجود دارد:
4.کارگو:
مخصوص حمل بار و یا کالای تجاری است که معولا بازرگانان در انتخاب روش انتقال هوایی از این شیوه استفاده می کنند.
5.فریت:
این روش مخصوص حمل و نقل بار مسافران است . در اینجا خبری از نقل و انتقال کالاهای تجاری نیست، پس وقتی ما از پرواز فریت صحبت می کنیم منظورمان همان نقل و انتقال اساسیه و وسایل مسافرین به مقصد است.
بطور کل 2 روش عمده از باربری هوایی کالا وجود دارد که در زیر به هر یک از آنها می پردازیم:
1.کارگو:
این شکل از باربری هوایی مربوط می شود به حمل کالاهای تجاری.در واقع در حوزه حمل و نقل هوایی به جابجایی کالاهایی که ماهیت تجاری دارند کارگو گفته می شود.
غالب محموله های تجاری که از این روش به مقصد فرستاده می شوند کالاهایی هستند که می بایست به سرعت به مقصد برسند چرا که طولانی شدن زمان جابجایی منجر به فاسد شدن و ازبین رفتن محموله می شود.محصولات کشاورزی و محموله های غذایی در زمره این نوع بارها هستند.
2.فریت بار:
اشخاصی که می خواهند زمانی طولانی را به کشور دیگر سفر کنند می توانند لوازم مورد نیاز خود را از طریق شرکت های فریت بار و روش حمل بار هوایی به مقصد ارسال کنند. در این روش از حمل و نقل بارها دیگر جنبه تجاری نداشته و نوعی بار خصوصی به حساب می آیند.
مدارکی که برای ارسال بار بصورت مسافری نیاز است از قرار زیر می باشد:
1.کپی از پاسپورت گیرنده و فرستنده
2.آدرس دقیق گیرنده و فرستنده(همراه با ثبت کد پستی)
3.یک کپی از کارت شناسایی گیرنده و فرستنده
4. چک لیست بسته بندی کالاها که بطور دقیق و سانتیمتری ابعاد آنها ذکر شده باشد
مدارک مورد نیار برای ارسال محمولات تجاری علاوه بر موارد بالا:
1. ارائه کارت بازرگانی
2. قبض انبار
3. گواهی بهداشت
4. گواهی استاندارد
و…