سابقه مهاجرت به این کشور به دوران امپراطوری روم بازمی‌گردد، اما موج اصلی و مدرن مهاجرت با جنگ جهانی دوم آغاز شد. نخستین مهاجران دوران جنگ، یهودی‌های مقیم آلمان بودند که برای فرار از حکومت هیتلر به بریتانیا رفتند. پس از پایان جنگ و استقلال مستعمره‌های انگلستان در سراسر جهان، موج جدیدی از مهاجرت به انگلستان آغاز شد. شبه جزیره هند، جنوب شرقی آسیا، اقیانوسیه و حوزه کارائیب منشا اصلی این مهاجرت را تشکیل می‌دادند. در سال 1946، انگلستان برای جبران کمبود در نیروی کار فرمانی را صادر کرد که طبق آن شهروندان کشورهای مشترک المنافع می‌توانستند بدون نیاز به ویزا به این کشور مهاجرت کنند. این سیاست موجب شد تا مهاجرتی گسترده به انگلستان آغاز شود، تا جایی که در سال 1963 بیش از 136 هزار نفر به این کشور مهاجرت کرده بودند. تا جایی که مجلس این کشور قوانینی برای کنترل مهاجرت به انگلستان را وضع کرد. تا جایی که در دهه 1970 تنها افرادی که موفق به دریافت مجوز کاری شده و یا خانواده آن‌ها از شهروندان انگلیسی بودند، اجازه مهاجرت به این کشور را داشتند.

با آغاز دهه 1990 و افزایش دوباره مهاجران به این کشور، سیاست‌های جدیدی اتخاذ شده و سرانجام در سال 2006 برای نخستین بار از سیستم امتیاز بندی در ارائه ویزای انگلستان رونمایی شده که بر اساس معیارهایی چون سن، تحصیلات، درآمد و سابقه زندگی در انگلستان متقاضیان را بررسی کرده و بهترین آن‌ها را انتخاب می‌کرد. این سیاست کنترلی در سال 2020 مجددا به روز رسانی و در دستور کار قرار گرفته تا به همراه دیگر سیاست‌های اداره مهاجرت انگلستان، ورود مهاجران را به این کشور محدود سازد.